11. yüzyıldan itibaren Anadolu’ya yerleşen Oğuzlar, Eski
Anadolu Türkçesi, Eski Türkiye Türkçesi, Eski Oğuz Türkçesi gibi
adlarla adlandırılan bir yazı dili oluşturmuşlardır. İslâmiyet’in
etkisiyle Araplar ve İranlılarla yakın ilişkiler içinde bulunulan bu
dönemde pek çok telif, tercüme ve uyarlama eserler meydana
getirilmiştir. 13. ile 15. yüzyıllar arasındaki edebiyat ve bilim
geleneği dâhilinde meydana getirilen eserlerden biri olan Baḥru’n-
Naṣāyiḥ de bir tercüme eserdir. Farsçadan tercüme edildiği bilinen
eserin hangi eserden tercüme olduğu belli değildir. Eserin yazarı
hakkında da yeterli bilgi kaynaklarda yer almamaktadır. Bir
nasihatname olan Baḥru’n-Naṣāyiḥ’te verilen on beş öğüt ayet,
hadis, hikâye, şiir ve önemli kişilerin sözleri ile açıklanmıştır.
Bu döneme ait eserlerde Türkçe; Arapça, Farsça sözcüklerin,
tamlamaların ve bazı dinî ifadelerin etkisi altında kalmıştır. Bu
çalışmaya temel teşkil eden Baḥru’n-Naṣāyiḥ’te Arapça ve Farsça
sözcük sayısı fazladır. Eser dil özellikleri ve söz varlığı bakımından
Eski Anadolu Türkçesi dönemini yansıtmaktadır. Harekeli olan
eserde bazı eklerin uyuma girmeye başladığı da görülmektedir.
Sayfa: /